Το ρεμπέτικο είναι ένα είδος ελληνικής μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Συνδέεται με την ζωή των ρεμπέτηδων, ανθρώπων που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, και εκφράζει τα συναισθήματα της μοναξιάς, της αγάπης και της δυστυχίας. Η μουσική του ρεμπέτικου χαρακτηρίζεται από τη χρήση του μπουζουκιού και άλλων παραδοσιακών οργάνων. Τα τραγούδια του συχνά περιλαμβάνουν στίχους που αναφέρονται σε κοινωνικά θέματα, όπως η φτώχεια και η μετανάστευση, και έχουν επηρεάσει σημαντικά την ελληνική μουσική παράδοση.