Το ρεμπέτικο είναι ένα είδος ελληνικής μουσικής που αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Συνδέεται με την ζωή των ρεμπέτηδων, ανθρώπων που ζούσαν στο περιθώριο της κοινωνίας, και εκφράζει τα συναισθήματα της μοναξιάς, της αγάπης και της κοινωνικής αδικίας. Η μουσική του ρεμπέτικου περιλαμβάνει συνήθως όργανα όπως το μπουζούκι, το λαούτο και την κιθάρα. Τα τραγούδια του είναι συχνά αυτοβιογραφικά και αναφέρονται σε καθημερινές καταστάσεις, ενώ η θεματολογία τους μπορεί να περιλαμβάνει την πίκρα, τη χαρά και την ελπίδα.