Ο όρος "μεταβυζαντινού" αναφέρεται στην περίοδο της ελληνικής ιστορίας που ακολουθεί την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το 1453. Αυτή η εποχή χαρακτηρίζεται από την πολιτιστική και κοινωνική εξέλιξη της Ελλάδας, καθώς και από την επιρροή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η μεταβυζαντινή τέχνη και αρχιτεκτονική, όπως οι εκκλησίες και οι εικόνες, αντικατοπτρίζουν τη σύνθεση της βυζαντινής παράδοσης με νέα στοιχεία. Οι λογοτέχνες και οι καλλιτέχνες της εποχής συνέβαλαν στη διατήρηση και εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού.