Ο Δεσπότης της Ηπείρου ήταν ένας τίτλος που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα για να περιγράψει τον ηγεμόνα της περιοχής της Ηπείρου στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1204, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους, και αποτέλεσε μέρος του Βυζαντινού πολιτισμού. Ο Δεσπότης είχε σημαντική εξουσία και διοικούσε μια περιοχή που περιλάμβανε πόλεις όπως το Ιωάννινα και το Άρτα. Η ηγεσία του Δεσπότη της Ηπείρου συνέβαλε στην ανάπτυξη της τοπικής οικονομίας και πολιτισμού, ενώ η περιοχή παρέμεινε σημαντική μέχρι την κατάληψή της από τους {